Klasse Leentje! :(

made by Leentje

Het enige wat het zou kunnen verraden waren mijn trillende handen en heen en weer flitsende ogen. Na afloop kreeg ik dan ook niets meer dan lof, ze vonden dat ik zo ontzettend rustig bleef. Ik knikte, maar ik wist wel beter.

Ik volg de studie Hbo Communicatie en voor het vak Business English is iedere student verplicht een presentatie te houden. Presenteren is iets wat ik doodeng vind. Vorige week maandag zou ik mijn presentatie geven. De docent was echter ziek, de les viel uit en mijn presentatie ging dus niet door. Waar andere opgelucht zouden zijn omdat ze nog wat meer tijd zouden hebben om hun presentatie voor te bereiden, vond ik het juist helemaal niet fijn! Niet alleen omdat het pas een uur van te voren bekend was dat de les niet door ging (plotselinge verandering=vreselijk) maar ook omdat ik nu nog langer de tijd had om mezelf zenuwachtig te maken.

Afgelopen maandag was de docent weer beter. Ze zei dat de presentaties opnieuw zouden worden ingepland en dat ze snapte dat waarschijnlijk niemand zijn/haar presentatie die dag kon doen. "Ik ga wel." Nee, Leentje wat doe je nu, was wat ik dacht. Ja, ik stak mijn hand op en zei (glimlachend!) dat ik mijn presentatie wel wilde doen die dag, met de gedachte dat ik er dan tenminste vanaf was. Ik had echter nadat ik het zei alweer spijt. Ik bracht mezelf in een onverwachte situatie, echt klasse Leentje.

Zoals ik al zei vind ik presenteren doodeng. Ik denk dat dat komt doordat ik mij er niet zeker over voel, want zet mij voor dezelfde groep mensen en vraag me om te zingen en ik doe het zonder al te veel zenuwen. In het verleden waren mijn zenuwen bij elke presentatie merkbaar voor mijn publiek. Soms deed ik met tranen in mijn ogen mijn presentatie, moest ik gaan zitten omdat ik anders in elkaar zakte of rende ik al hyperventilerend de klas uit. Ik kan de uitkomst van een presentatie niet voorspellen; omdat het iets is wat ik moeilijk vind en daardoor niet altijd even goed doe. Zingen is eigenlijk voor mijn gevoel altijd wel goed genoeg gegaan; de uitkomst kan ik daardoor wel voorspellen: die zal wel zoals altijd goed genoeg zijn. Presenteren is dus aan alle kanten onzeker: ik ben niet zeker over mijn presentatie skills en daardoor ben ik niet zeker over de uitkomst van een presentatie.

Aan de bovenstaande uitleg had ik echter niet gedacht toen ik tijdens Engels mijn hand op stak. Doordat ik ondertussen al heel wat presentaties heb gegeven, heb  ik een manier gevonden waardoor ik mijn zenuwen (meestal) kan onderdrukken. Dat is echter voor mij psychisch erg uitputtend. Dat resulteerde erin dat ik gelijk na mijn presentatie voor Engels de prijs mocht betalen: met hoofdpijn en vermoeid nam ik die dag deel aan de rest van de colleges.

Toch ben ik stiekem trots op mijn impulsieve actie. Ondanks de prijs die ik achteraf betaalde was ik tevreden over mijn presentatie (7.5).

 Door dit soort niet autistische wegen te bewandelen sta ik waar ik nu sta (verder dan ik ooit had kunnen bedenken). Ik zal mezelf dan ook altijd blijven uitdagen al kost dat soms wat moeite, dat is het me meer dan waard.

Gr Leentje