Zal ik het zeggen?

Ik ben driftig op zoek naar een communicatiestage. Begin april moet ik een stageplek hebben en dat lijkt misschien nog ver weg maar het is dichterbij dan je zou denken. Daarom wordt een groot gedeelte van mijn vrije tijd in beslag genomen door het schrijven van mails en motivatie brieven naar mogelijke stageplekken. De organisaties die ik een mailtje stuur lijken me oprecht leuk. Maar er zijn natuurlijk heel veel studenten die een stage zoeken, dus ik moet maar net geluk hebben.

Het schrijven van zo'n mailtje is op zich niet zo ingewikkeld en ik weet waarom ik juist die organisatie heb uitgekozen, dus dat gedeelte van de motivatiebrief lukt ook wel. Maar in iedere mail/motivatie brief zit een puntje waarvan ik lang twijfelde of ik het moest noemen. Wat als die organisatie dan gelijk geen interesse meer heeft? Het puntje wat ik bedoel is of dat ik moet zeggen dat ik een stoornis in het autistisch spectrum heb.

Vanaf het moment dat ik mijn diagnose kreeg, kreeg ik te horen dat het me wellicht problemen zou geven bij het zoeken van een baan. Niet omdat ik geen goede werknemer zou zijn maar omdat autisme niet altijd even positief (realistisch) wordt gezien. Ik werd hierdoor een beetje bang om bij belangrijke contacten gelijk te vertellen dat ik autisme heb.

Maar als dertienjarige hoefde ik natuurlijk nog niet te solliciteren. Nu in het tweede jaar van mijn opleiding moet ik dus solliciteren voor een stage. Opeens moest ik een keuze maken: zou ik wel of niet zeggen dat ik autisme heb. Bij mijn eerste motivatiebrief heb ik erg zitten tobben. Ik typte een stukje over mijn autisme in de brief maar delete het weer.

Na lang nadenken was ik er uit en verzond ik mijn eerste mail+motivatiebrief. Nerveus wachtte ik op hoe er op gereageerd zou worden wetend dat ik er iets over mijn autisme in had geschreven. Er werd vrij positief op de mail gereageerd en ik kon weer opgelucht adem halen.

Het zetten me aan het denken. Waarom zou ik mijn autisme verzwijgen? Het is en blijft een deel van mij en het kan alleen maar helpen verklaren waarom ik doe zoals ik doe. Ook weet ik uit ervaring bij een vorig bijbaantje, dat ik prima functioneer op de werkvloer. Het is vooral dat ik bang ben wat anderen er van denken. Wellicht is het niet terecht om zo krampachtig te doen over mijn autisme.

Daarom heb ik het wel in mijn mailtjes genoemd maar me gefocust op de goede kant ervan. Want natuurlijk heeft autisme ook zijn minder leuke kanten maar ieder mens heeft zo zijn persoonlijke eigenschappen waar rekening mee moet worden gehouden. Waarom zou ik een aantal van mijn eigenschappen dan verzwijgen omdat ze aan mijn autisme gelinkt zijn.

Ik denk dat het je alleen maar siert als je open durft te zijn over de dingen die je maken tot wie je bent. Ook als je weet dat men daar misschien een vooroordeel over kan hebben.

Gr. Leentje