Verhuizen naar Japan

Mocht ik ooit om de één of andere reden naar Japan moeten verhuizen, dan zal ik me waarschijnlijk redelijk goed kunnen mengen met het volk. Ik zal waarschijnlijk niet opvallen. Nou ja, een aantal van mijn gedragingen zouden niet opvallen, mijn uiterlijk zou waarschijnlijk wel opvallen. Want zover ik weet komt blond haar en groene ogen niet frequent voor in Japan. Maar als je mijn uiterlijke vertoning even weg denkt zou ik een prima Japanner kunnen zijn.

Voordat je met een heel vragend gezicht voor je beeldscherm zit zal ik even toelichten waar ik op doel. Op school heb ik het vak Intercultural Communication (het vak werd in het Engels gegeven) gehad. Het vak ging over de verschillen tussen culturen.

Een aantal dingen van mijn autisme die hier in Nederland als 'vreemd' worden bestempeld, zouden in Japan heel normaal zijn. Zo is het oogcontact in Japan sporadisch, men voelt zich zelfs ongemakkelijk bij oogcontact. Als Nederlander krijg ik vaak te horen dat ik mijn gesprekspartner zo weinig aan kijk. Een ander bekend Japans verschijnsel in hun groet (buigen), men raakt elkaar in Japan sowieso weinig aan. Dat zou voor mij, aangezien ik er heel slecht tegen kan als mensen die ik niet ken me aanraken (ook bijvoorbeeld per ongeluk in een drukke winkelstraat) of als mensen me aanraken op een moment dat ik veel prikkels binnen krijg, ideaal zijn. Verder is ook de afstand tussen twee mensen die praten gemiddeld veel groter dan in Nederland. Zo schijnt de gemiddelde afstand tussen twee gesprekpartners in Nederland ongeveer 50 cm te zijn en tussen twee Japanners is die afstand ongeveer 95 cm. Ik heb al eens een artikel gewijd over mijn stress bij het uitpakken van cadeautjes (verassing=vreselijk/ongemakkelijk). In Japan is het echter heel normaal om je cadeautjes pas uit te pakken als iedereen weg is. Dat zou mij een heleboel ongemakkelijke momenten schelen.

Nu zou ik ondanks deze informaties niet meteen mijn koffers pakken en naar Japan verhuizen. Maar het is wel grappig dat ik niet op zou vallen als het om de hierboven genoemde gedragingen gaat. Verder wil ik er wel bij zeggen dat het natuurlijk per Japanner verschilt en dat ik deze informatie ook maar uit een boek heb en niet weet of het ook echt allemaal zo gaat in Japan.

Gr. Leentje