Doe vooral niet wat logisch lijkt, daag jezelf uit en sla vooral niet het vaak bewandelde pad in. Juist als je je eigen ding doet en je niks aantrekt van wat je zou moeten doen haal je het beste van jezelf naar boven. Tenminste dat vind ik. Tegendraads doen is niet wat ik hiermee bedoel. Ik bedoel te zeggen dat wanneer je kritisch kijkt naar wat je wil en wat je doet daar vaak een groot gat tussen zit. Vaak wordt je in je keuzes geleid door andere meningen, goed bedoelde adviezen, veiligheid en logica.
Maar sinds ik zelf een niet voor de hand liggend pad bewandel, voel ik me juist sterker en groei ik als persoon. Natuurlijk moet ik wat vaker dan bij een vaak bewandeld pad obstakels uit de weg ruimen, maar ik sla me met mijn sterke punten er doorheen.
Het pad wat ik bedoel is mijn studie hbo Communicatie. In mijn laatste jaar havo moest ik bedenken wat ik daarna wilde gaan doen. Ik wilde in ieder geval een vervolgstudie doen maar wat en waar was nog een pittige kluif om uit te zoeken. Samen met mijn begeleidster van toen ben ik achter de laptop gaan zitten om hoge scholen te bekijken en studiekeuzetests te doen. Na een aantal opendagen te hebben bezocht, was ik het meest enthousiast over Windesheim Flevoland. Een hogeschool die nog niet lang bestond, met niet heel veel studenten, relatief kleine klassen en veel persoonlijke aandacht. Qua studie keek ik vooral naar welke vakken ik goed in was op de havo en welke studie het beste daarbij aansloot en wat het beste bij mijn autisme zou passen. Vaak wordt autisme gelinkt aan sociaal onhandig en slecht communiceren. Ik moest dan ook vooral niet een studie gaan volgen die me zou voorbereiden voor een baan waar ik veel contact zou hebben met mensen. Uit de studiekeuzetesten die ik maakte kwamen vaak de studies economie en bedrijfskunde naar voren. Ik vulde die testen in op basis van wat ik al kon en niet op basis van wat ik wilde leren, wat ik leuk vond en waar ik later een baan in wilde.
Uiteindelijk schreef ik me ergens halverwege mijn laatste jaar havo bij Windesheim Flevoland in voor de studie Bedrijfskunde mer. Maar toen ik dat laatste half jaar van de havo moeite kreeg met de vakken economie en management en organisatie zakte de moed me in de schoenen. Zou ik wel goed kunnen presteren tijdens mijn vervolgstudie?
Ik ging daarom nog een keer me verdiepen in de studies. Dit keer niet kijkend naar presteren maar naar wat ik leuk vond (onder andere schrijven). Ik kwam uit bij de studie Communicatie en schrok daar een beetje van; ik paste door mijn autisme totaal niet bij het plaatje van de perfecte communicatiestudent. Dat kwam dan vooral doordat ik één van de belangrijkste competenties niet onder die knie had: sociaal vaardig zijn. Andere zagen mij nou ook niet echt als communicatiestudent. Maar het beeld dat bestaat over het begrip communicatie is anders dan de opleiding Communicatie. Je wordt niet opgeleid om perfect met andere te kunnen praten/communiceren, communicatie is zoveel breder dan dat, zo'n beetje alles wat personen/bedrijven zien/doen kan gelinkt worden aan communicatie.
De andere competenties voor de studie Communicatie sloten juist wel bij mij aan: analytisch vermogen, taalvaardig en creativiteit.
Ik besloot voor al het goed bedoelde advies over of het wel zo'n goed idee was om communicatie te studeren vriendelijk te bedanken maar vervolgens me toch voor de studie in te schrijven (en uit te schrijven voor de studie Bedrijfskunde mer).
Ik voelde me aan het begin van mijn studie wat onzeker: het was duidelijk dat ik niet 'hetzelfde' was als de andere communicatiestudenten. Maar ik besloot rustig af te wachten op het moment dat ik kon zeggen dat ik mezelf wel met hen kan identificeren. En dat moment ben ik inmiddels voorbij, ik voel me niet 'anders' dan hen en ben er ook achter dat het verkeerd was van mezelf om zo te denken. De perfecte communicatiestudent bestaat niet en dat ik dingen anders aanpak/zie dan andere betekent niet dat ik minder goed ben.
Gr. Leentje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten