Wees dan ook duidelijk

made by Leentje

Het wilde niet hoe ik ook probeerde, de verpakking ging niet open. Ik was ongeveer vijf minuten lang aan het prutsen, het kwam niet in me op om het op een andere manier te openen. Er stond toch echt HIER openen, maar hij ging niet HIER open. Dat probleem heb ik vaker met het openen van verpakkingen. Of het is onduidelijk hoe iets open moet of de instructie is niet autismeproof omschreven. Bij de kaas was het probleem dat ik het letterlijk nam; de kaas ging uiteindelijk niet precies open waar het woordje 'hier' stond maar wel bij dat zelfde hoekje.

Dat ik dingen over het algemeen letterlijk neem heb ik altijd al gehad. Dat zorgt nog weleens voor bijzondere situaties. Zo heb ik toen ik 10 jaar was een tijd lang geloofd dat er een man op ons dak woonde en ik elke avond zijn eten opat. Ik heb nogal de neiging om in de ogen van mijn ouders oeverloos om bevestiging te vragen; elke avond opnieuw vroeg ik tijdens het avondeten of het eten op het bord dat voor mij stond, voor mij was bedoeld. Mijn vader was er blijkbaar klaar mee dat ik (in zijn ogen) steeds naar de bekende weg vroeg en zei: nee, dit eten is voor de man op het dak. Ik vond het erg zielig dat er een man op het dak woonde en ben meerdere keren naar buiten gelopen om te kijken of ik die man zag zitten. Verder wilde ik mijn eten niet op eten: het was toch voor de man op het dak bedoeld. Mijn vader dacht dat ik flauw deed/hem voor de gek hield en dat zorgde best vaak voor een woordenwisseling. Tot mij op een goed moment duidelijk werd gemaakt waarom mijn vader deze opmerking steeds plaatste als ik vroeg of het eten voor mij was.

Ook kan ik nog goed herinneren dat ik voor de eerste (en laatste keer) naar een cabaretvoorstelling ging (ook toen wist ik nog niet dat ik autisme had). Het was een schooluitje en er werd mij verteld dat het dus een grappige voorstelling was. Ik weet nog dat op een goed moment iedereen aan het applaudisseren was en het licht aan ging: de voorstelling was afgelopen. Verbijsterd zat ik op mijn stoel, grappig?, dit was toch helemaal niet grappig! De klasgenootjes om me heen hoorde ik wel meerdere keren lachen, maar ik vond er geen bal aan. Geen enkele keer tijdens de voorstelling heb ik de intentie gehad om te gaan lachen.









Verder heb/had ik vaak het probleem dat wanneer ik samen met iemand anders fiets en diegene mij vertelt hoe we moeten fietsen, ik tussendoor eindig op een grasveld. De persoon die met mij is kijkt me dan verbaasd aan, tja zij zei dat we HIER links moesten.

Om het af te leren:
Ik bak vaak (taarten/koekje/cakejes enz...) en recepten zijn vaak moeilijk te begrijpen. Zo stond er een keer in een recept: "doe de mix in een kom en houd een eetlepel achter". Ik deed dus de mix in een kom en hield een (lege) eetlepel achter. Later kwam ik begreep ik dat er bedoeld werd dat ik een eetlepel van de mix moest achterhouden. Niet helemaal volgens het recept maar het baksel was wel gelukt. :)

Gr. Leentje