Wat een goede dag, ik denk gewoon even niet aan mijn knieën die onder de blauwe plekken zitten en aan het feit dat ik mijn thee vanochtend bijna koud dronk. Zal het dan toch, zou ik echt meer ongeluk hebben op vrijdag de dertiende? Persoonlijk geloof ik er niet in. Ik was gewoon de waterkoker vergeten aan te zetten en omdat ik nog half sliep goot ik het koude water in mijn theekopje. Verder sta ik erom bekend dat ik nog kan struikelen over een grassprietje (ik ben niet één van de handigste), dus van die blauwe plekken kijk ik ook echt niet op. Ik loop ook vandaag als het nodig is rustig onder een ladder door en aai een zwarte kat.
Een veel serieuzere vorm van eigenlijk ook een soort 'bijgeloof' (maar ook weer helemaal niet eigenlijk) zijn dwanghandelingen (dingen die je moet doen anders gaat er iets fout). Daar heb ik nou wel weer last van. Op het ogenblik iets minder maar in het verleden was het wel een stuk erger. Zo moest ik een tijdlang de houdbaarheidsdatum checken van alle producten die ik at (ook bijvoorbeeld van een pot chocoladepasta waarvan ik de houdbaarheidsdatum de dag ervoor ook al had gecheckt). Dat zorgde voor de nodige problemen, uiteten gaan werd onmogelijk en ook eten bij anderen was bijna niet te doen. Ik ben voor die dwanghandeling in therapie geweest en mijn obsessie met de houdbaarheidsdatum is weer voor het grootste gedeelte onder controle.
De tool die voor mij het beste heeft gewerkt tijdens die therapie is het modelletje: gebeurtenis, gedachten, gevoel en gedrag. Ik zal proberen uitteleggen hoe dit werkte: je begint met een negatieve gebeurtenis die heeft plaats gevonden (in mijn geval: het eten van iets waar schimmel opzat), vervolgens probeer je te bedenken welke gedachtes je daar bij had (in mijn geval: Wat is dit vies, ik wil dit koste wat het kost in de toekomst voorkomen en ik had ziek kunnen worden van de schimmel). Ditzelfde doe je voor het gevoel dat je erbij had (in mijn geval: paniek) en hoe dat je gedrag beïnvloeden (in mijn geval: het dwangmatig checken van de houdbaarheidsdatum van producten). Vervolgens begin je weer opnieuw met dezelfde gebeurtenis maar nu moet je proberen om er positieve gedachtes bij te bedenken (in mijn geval: mijn lichaam heeft allerlei systemen om de schimmel niet schadelijk voor mij te laten zijn en ik ben niet ziek geworden). Vervolgens moet je bedenken welk gevoel die gedachtes bij je oproepen (in mijn geval: opgelucht). Nu raad je het waarschijnlijk al: als laatste stap moet je gedrag bedenken wat bij dit positieve gevoel past (in mijn geval: ik eet gewoon mijn eten zonder er bij na te denken. Dit model werkte waarschijnlijk voor mij omdat ik werd gedwongen om feitelijk te kijken naar de gebeurtenis en er zo achter kwam dat mijn gedachtes niet klopten. Mijn gedachtes willen vaak de controle over mij krijgen, terwijl die gedachtes eigenlijk irreëel zijn.
Als afsluiter van dit artikel wil ik nog één dwanghandeling die ik heb gehad met jullie delen, vooral omdat het echt nergens opsloeg (het stomme was dat ik me dat best besefte). Als ik tijdens het televisie kijken wilde veranderen van zender moest ik achteruit zappen (bijvoorbeeld: 30,29,28). Ook als ik van nummer één naar nummer twee wilde :(.
Gr. Leentje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten