Afgelopen zondagnacht schrok ik wakker: een artikel voor mijn blog schrijven was er helemaal bij ingeschoten. Geen probleem, ik sla het gewoon een keertje over en woensdag komt er weer een artikel online. Toen was het woensdagavond laat en ik had nog geen artikel geschreven. Ik was druk met van alles en nog wat. Ik werd nogal moe en ging effies op bed liggen, tja, toen was ik dus in slaap gevallen.
Het klinkt misschien wat cliché maar ik kom standaard een stuk dag tekort. Ik snap gewoon niet waar de uren blijven. Soms denk ik nog maar vijf minuten met iets bezig te zijn, tot ik op de klok kijk en al een uur verder ben.
Ik kan wel omgaan met een deadline, maar dan vooral als het wordt opgelegd door anderen. Als ik zelf mag beslissen hoe lang ik met iets bezig ben, haal ik de door mezelf opgelegde
deadline nooit. Eén van de boosdoeners is mijn perfectionisme: iets kan voor mij niet goed genoeg zijn. Perfectionisme is aan de ene kant positief maar aan de andere kant een enorm struikelblok. Door kritisch naar mezelf te zijn lever ik meestal goede prestaties maar het kost me wel veel tijd.
Ik ben niet alleen perfectionistisch bij mijn schoolwerk, ook de fruitschaal ontsnapt niet aan mijn perfectionisme. Dat zorgt dan weer voor een perfect uitgebalanceerde fruitschaal, met fruit dat in een mooi patroon is gelegd, tja.
Perfectionisme is natuurlijk niet de enige die mijn tijd opslokt, school is zoals ik al vaak heb aangegeven een andere tijdverslinder. Dat krijg je als je een voltijdopleiding volgt. Dan komt er voor mij nog bij kijken dat ik geen 'gemiddelde' student ben. Door mijn autisme heb ik voor mijn schoolwerk standaard meer tijd nodig.
Vooral het lezen van de leerstof kost veel tijd. Ik lees niet heel snel, omdat ik er langer over doe om de informatie te verwerken en omdat ik mij als het om lezen gaat niet lang kan concentreren. Dat moeilijk concentreren heeft dan weer te maken met het gegeven dat mijn gedachtestroom niet stopt. Bij ieder woord dat ik lees heb ik een bepaalde associatie wat weer tot een nieuwe gedachten leidt.
Wanneer het nu weer een keer voorkomt dat ik een tijdje geen stukje schrijf, dan weet je waar het aan ligt. Ik ben dan waarschijnlijk druk bezig met het stileren van de fruitschaal.
Gr. Leentje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten