Zaterdagochtend, ik lig totaal uitgeput met hoofdpijn op bed. Het hakt er in zo'n feestje. Nu is het geen dat ik hiervoor schreef verraderlijk, wellicht denk je dat ik net als sommige andere studenten enorm veel heb gedronken en tot 's ochtends vroeg heb doorgefeest. Uhm, dat is nou dus niet het geval; ik heb op het feest geen druppel alcohol gedronken en om negen uur 's avonds was ik alweer op weg naar huis. Mijn opleiding gaf afgelopen vrijdag een feest voor alle leerjaren. "Kom je ook?, dat zou leuk zijn." Zei mijn opleidingscoördinator. Ik twijfelde lang of ik naar het feest zou gaan. De meeste feestjes zijn niks voor mij, het is er vaak druk en ik weet niet zo goed wat er van me verwacht wordt. Vaak sta/zit ik op een feest maar wat voor mij uit te staren wachtend op een goed moment om weg te gaan.
Maar ik vond het sneu voor de docenten die het hadden georganiseerd als ik niet zou gaan, die wilde dat er zoveel mogelijk studenten van de opleiding zouden komen. Zij hadden hun best gedaan om iets voor ons te organiseren, dus ik vond dat ik ook maar mijn best moest doen om te komen. Ik zat in de trein op weg naar de stad waar het feestje was. Na 10 minuten was de trein nog niet vertrokken. Er werd omgeroepen dat er niemand was om het achterste gedeelte van de trein los te koppelen (lekker geregeld jongens). Na 'slechts' 20 minuten kwam de trein in beweging en nog vijftien minuten later kwam ie aan op het juiste station. Daar stonden twee meiden waarmee ik samen naar de plek van het feest zou gaan verkleumd op me te wachten.
De muziek dreunde in mijn oren en de gesprekken vlogen me om de oren. De eerste tien minuten stond ik als een soort van steen in de ruimte. De prikkels waren me te veel. Gelukkig weten mijn klasgenootjes van mijn autisme af en twee van hen (het zijn toppers en mijn vriendinnen) hielpen me naar een rustiger plekje in de ruimte toe. Na een kwartiertje stond ik gezellig te kletsen en werd het wat rustiger in mijn hoofd. Na een quiz (die mijn team gewonnen had, maar absoluut niet door mij) en nog wat kletsen ging ik weer naar huis.
Ik moet eerlijk toegeven dat het best gezellig was, al had ik dus de dag er na hoofdpijn. Hoofdpijn is de prijs die ik betaal als ik iets doe wat mijn autisme niet zo leuk vind. Maar met mijn 'autisme kater' val ik tenminste niet uit de toon bij andere feestgangers met een kater.
Gr. Leentje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten